Najaar 2020. Op Schiphol landt een internationale cast voor de repetities bij De Nationale Opera van Mozart’s Le nozze di Figaro. Al drie jaar lang is hier door honderden mensen aan gewerkt, de voorstellingen zijn uitverkocht. De jonge, aanstormende zangers, het orkest, de kostuum- en decorbouwers: iedereen is er klaar voor. Zelfs een pandemie kan deze operatrein niet meer stoppen. Maar de maatregelen zijn streng: er mogen maar 30 mensen in de repetitieruimte, mondkapjes zijn verplicht tijdens het zingen en een COVID-manager focust op het regelmatig desinfecteren van ieders handen. En bij elke persconferentie met nieuwe maatregelen wordt de druk op de artiesten opgevoerd.
Als het operahuis moet sluiten vanwege de nieuwe COVID-regels, wordt ieders grootste angst werkelijkheid. Wat zijn nu de opties? Wat is een opera zonder publiek? Hoe zorgen ze ervoor dat al het harde werk niet voor niets is geweest? Crazy Days zoekt antwoorden op deze vragen in de stijl van de opera buffa (komische opera). Le nozze di Figaro is een opera vol sociale chaos en absurde plotwisselingen, begeleid door lichtvoetige en briljante muziek. Het is in deze geest dat regisseur Sanne Rovers, samen met de hoofdpersonen van De Nationale Opera, ons laat zien wat hun werk waard is en hoe opera levend blijft. Zelfs, of misschien júist, tijdens een lockdown.
