Ben en Lize, twee twintigers die in hun tienerjaren nog geliefden zijn geweest, komen elkaar terug tegen op de parking van hun middelbare school terwijl er binnen een reünie bezig is. Na wat ongemakkelijk bijpraten, merken ze al snel dat ze elkaars tegenpolen zijn geworden op meer manieren dan ooit tevoren: Terwijl Ben nog steeds hetzelfde rebelse kunstenaarsbestaan lijdt zonder zich al te veel zorgen te maken over structuur en toekomstplannen op lange termijn, is Lize een hyper-perfectionistische carrière-freak die momenteel in verwachting is van haar eerste kind.
Op dit moment lijken de twee maar één ding gemeen te hebben: ze hebben beide absoluut geen zin om de reünie bij te wonen. Schoolreünies zijn immers plekken waar iedereen alleen maar komt pronken met hoe succesvol ze zijn geworden. Waarom hebben de twee dan überhaupt de moeite gedaan om te komen? Hopen ze hier iets te vinden dat ze eigenlijk beter ergens anders zouden zoeken?
