Na twintig jaar het contact met zijn moeder met borderline tot een minimum beperkt te hebben, wordt filmmaker Allard gebeld door de politie. Haar huis is totaal verwaarloosd, buren klagen en professionele hulp is per direct nodig.
Allard neemt een deel van de verantwoordelijkheid van de zorg voor zijn moeder op zich maar raakt hierdoor steeds meer verstrikt in ruzies en trauma’s uit zijn jeugd. Naarmate zijn moeders toestand verslechtert vervagen de harde lijnen die Allard bewust had opgebouwd tussen hun. Ook Allard vervalt hierdoor in oude patronen en wordt gedwongen kritisch naar zichzelf te gaan kijken om zo tot acceptatie en liefde voor zijn moeder te kunnen komen en ook te voorkomen dat hij zijn trauma niet doorgeeft aan zijn eigen jonge dochter.
Puinhoop, gefilmd over een periode van meer dan 10 jaar, is een intieme documentaire over de worsteling van een kind om onafhankelijk te zijn van een ouder die hem niet wil loslaten.
Pers
"Een beklemmende, knarsentandende en uiteindelijk ook wel weer liefdevolle film [...] Een puinhoop om niet snel te vergeten" - De DocUpdate
"Barst van de vreselijk pijnlijke scènes, die ongetwijfeld zeer herkenbaar zullen zijn voor kinderen vna ouders met psychische problemen" - de Volkskrant
"Het pijnlijk intieme Puinhoop toont de tragiek van een moeder met borderline [...] Een (zelf)portret dat schuurt en ontroert" - Het Parool
"Rollercoaster van pijn en onmacht" - De Filmkrant
